From Proto-Turkic *ayt-, causative of *ay- (“to say”). Cognate with dialectal Turkish ayıtmak.
aytmaq
infinitive | aytmaq | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | aytma | |||||||
repeated gerund1) | ayta | |||||||
temporal gerund | aytyatırğanda | |||||||
non-future participle | aytqan | |||||||
future participle | aytacaq | |||||||
way of doing | aytıp | |||||||
singular | plural | |||||||
first | second | third | first | second | third | |||
indicative | present | simple | aytırman | aytırsıñ | aytır | aytırmız | aytırsız | aytırlar |
continuous | aytam | aytasıñ | ayta | aytamız | aytasıñız | aytalar | ||
perfect | aytğaman | aytğasıñ | aytğan | aytğamız | aytğasız | aytğanlar | ||
past | simple | ayttım | ayttıñ | ayttı | ayttıq | ayttıñız | ayttılar | |
continuous | aytadım | aytadıñ | aytadı | aytadıq | aytadıñız | aytadılar | ||
future | aytacakman | aytacaksıñ | aytacak | aytacakmız | aytacaksıñız | aytacaklar | ||
conditional | aytsam | aytsañ | aytsa | aytsaq | aytsañız | aytsalar | ||
optative | aytayım | aytasıñ | ayta | aytayıq | aytasız | aytalar | ||
imperative | – | ayt | – | – | aytın | – | ||
1)Only used for repeatings of a verb. |