From błękitny + -utki. First attested in 1854.[1][2]
błękitniutki (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | błękitniutki | błękitniutka | błękitniutkie | błękitniutcy | błękitniutkie | |
genitive | błękitniutkiego | błękitniutkiej | błękitniutkiego | błękitniutkich | ||
dative | błękitniutkiemu | błękitniutkiej | błękitniutkiemu | błękitniutkim | ||
accusative | błękitniutkiego | błękitniutki | błękitniutką | błękitniutkie | błękitniutkich | błękitniutkie |
instrumental | błękitniutkim | błękitniutką | błękitniutkim | błękitniutkimi | ||
locative | błękitniutkim | błękitniutkiej | błękitniutkim | błękitniutkich |