From błazen + -owaty. First attested in 1772.[1][2]
błaznowaty (comparative bardziej błaznowaty, superlative najbardziej błaznowaty, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | błaznowaty | błaznowata | błaznowate | błaznowaci | błaznowate | |
genitive | błaznowatego | błaznowatej | błaznowatego | błaznowatych | ||
dative | błaznowatemu | błaznowatej | błaznowatemu | błaznowatym | ||
accusative | błaznowatego | błaznowaty | błaznowatą | błaznowate | błaznowatych | błaznowate |
instrumental | błaznowatym | błaznowatą | błaznowatym | błaznowatymi | ||
locative | błaznowatym | błaznowatej | błaznowatym | błaznowatych |