From błyskotać + -ny. First attested in 1640.[1][2]
błyskotny (comparative błyskotniejszy, superlative najbłyskotniejszy, derived adverb błyskotnie)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | błyskotny | błyskotna | błyskotne | błyskotni | błyskotne | |
genitive | błyskotnego | błyskotnej | błyskotnego | błyskotnych | ||
dative | błyskotnemu | błyskotnej | błyskotnemu | błyskotnym | ||
accusative | błyskotnego | błyskotny | błyskotną | błyskotne | błyskotnych | błyskotne |
instrumental | błyskotnym | błyskotną | błyskotnym | błyskotnymi | ||
locative | błyskotnym | błyskotnej | błyskotnym | błyskotnych |