First attested in c. 1138. Probably borrowed from a Turkic language before the times of the Hungarian conquest of the Carpathian Basin (at the turn of the 9th and 10th centuries). Compare Ottoman Turkish بك (beg, “chief”).
bő (comparative bővebb, superlative legbővebb)
Inflection of bő | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | bő | bőek |
accusative | bőt bővet |
bőeket |
dative | bőnek | bőeknek |
instrumental | bőel | bőekkel |
causal-final | bőért | bőekért |
translative | bőé | bőekké |
terminative | bőig | bőekig |
essive-formal | bőként | bőekként |
essive-modal | — | — |
inessive | bőben | bőekben |
superessive | bően | bőeken |
adessive | bőnél | bőeknél |
illative | bőbe | bőekbe |
sublative | bőre | bőekre |
allative | bőhez | bőekhez |
elative | bőből | bőekből |
delative | bőről | bőekről |
ablative | bőtől | bőektől |
non-attributive possessive - singular |
bőé | bőeké |
non-attributive possessive - plural |
bőéi | bőekéi |
Plural variants:
Inflection (stem in -e-, front rounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | — | bővek |
accusative | — | bőveket |
dative | — | bőveknek |
instrumental | — | bővekkel |
causal-final | — | bővekért |
translative | — | bővekké |
terminative | — | bővekig |
essive-formal | — | bővekként |
essive-modal | — | — |
inessive | — | bővekben |
superessive | — | bőveken |
adessive | — | bőveknél |
illative | — | bővekbe |
sublative | — | bővekre |
allative | — | bővekhez |
elative | — | bővekből |
delative | — | bővekről |
ablative | — | bővektől |
non-attributive possessive - singular |
— | bőveké |
non-attributive possessive - plural |
— | bővekéi |