From bannfæra (“to excommunicate”) + -ing.
bannfæring f (genitive singular bannfæringar, nominative plural bannfæringar)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | bannfæring | bannfæringin | bannfæringar | bannfæringarnar |
accusative | bannfæringu | bannfæringuna | bannfæringar | bannfæringarnar |
dative | bannfæringu | bannfæringunni | bannfæringum | bannfæringunum |
genitive | bannfæringar | bannfæringarinnar | bannfæringa | bannfæringanna |