From Middle Dutch bebloeden. Equivalent to be- + bloeden.
bebloeden
Conjugation of bebloeden (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bebloeden | |||
past singular | bebloedde | |||
past participle | bebloed | |||
infinitive | bebloeden | |||
gerund | bebloeden n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bebloed | bebloedde | ||
2nd person sing. (jij) | bebloedt, bebloed2 | bebloedde | ||
2nd person sing. (u) | bebloedt | bebloedde | ||
2nd person sing. (gij) | bebloedt | bebloedde | ||
3rd person singular | bebloedt | bebloedde | ||
plural | bebloeden | bebloedden | ||
subjunctive sing.1 | bebloede | bebloedde | ||
subjunctive plur.1 | bebloeden | bebloedden | ||
imperative sing. | bebloed | |||
imperative plur.1 | bebloedt | |||
participles | bebloedend | bebloed | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |