From Middle Dutch bekīven. Equivalent to be- + kijven.
bekijven
Conjugation of bekijven (strong class 1, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bekijven | |||
past singular | bekeef | |||
past participle | bekeven | |||
infinitive | bekijven | |||
gerund | bekijven n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bekijf | bekeef | ||
2nd person sing. (jij) | bekijft, bekijf2 | bekeef | ||
2nd person sing. (u) | bekijft | bekeef | ||
2nd person sing. (gij) | bekijft | bekeeft | ||
3rd person singular | bekijft | bekeef | ||
plural | bekijven | bekeven | ||
subjunctive sing.1 | bekijve | bekeve | ||
subjunctive plur.1 | bekijven | bekeven | ||
imperative sing. | bekijf | |||
imperative plur.1 | bekijft | |||
participles | bekijvend | bekeven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |