From Middle Dutch becleden. Equivalent to be- + kleden.
bekleden
Conjugation of bekleden (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bekleden | |||
past singular | bekleedde | |||
past participle | bekleed | |||
infinitive | bekleden | |||
gerund | bekleden n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bekleed | bekleedde | ||
2nd person sing. (jij) | bekleedt, bekleed2 | bekleedde | ||
2nd person sing. (u) | bekleedt | bekleedde | ||
2nd person sing. (gij) | bekleedt | bekleedde | ||
3rd person singular | bekleedt | bekleedde | ||
plural | bekleden | bekleedden | ||
subjunctive sing.1 | beklede | bekleedde | ||
subjunctive plur.1 | bekleden | bekleedden | ||
imperative sing. | bekleed | |||
imperative plur.1 | bekleedt | |||
participles | bekledend | bekleed | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |