beklemmen
| Conjugation of beklemmen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | beklemmen | |||
| past singular | beklemde | |||
| past participle | beklemd | |||
| infinitive | beklemmen | |||
| gerund | beklemmen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beklem | beklemde | ||
| 2nd person sing. (jij) | beklemt | beklemde | ||
| 2nd person sing. (u) | beklemt | beklemde | ||
| 2nd person sing. (gij) | beklemt | beklemde | ||
| 3rd person singular | beklemt | beklemde | ||
| plural | beklemmen | beklemden | ||
| subjunctive sing.1 | beklemme | beklemde | ||
| subjunctive plur.1 | beklemmen | beklemden | ||
| imperative sing. | beklem | |||
| imperative plur.1 | beklemt | |||
| participles | beklemmend | beklemd | ||
| 1) Archaic. | ||||
From Middle High German beklemmen, from Old High German biklemmen, from Proto-West Germanic *biklammjan, equivalent to be- + klemmen. Cognate with German Low German beklemmen, Dutch beklemmen, West Frisian beklamme, beklamje, English beclam.
beklemmen (weak, third-person singular present beklemmt, past tense beklemmte, past participle beklemmt, auxiliary haben)
| infinitive | beklemmen | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | beklemmend | ||||
| past participle | beklemmt | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich beklemme | wir beklemmen | i | ich beklemme | wir beklemmen |
| du beklemmst | ihr beklemmt | du beklemmest | ihr beklemmet | ||
| er beklemmt | sie beklemmen | er beklemme | sie beklemmen | ||
| preterite | ich beklemmte | wir beklemmten | ii | ich beklemmte1 | wir beklemmten1 |
| du beklemmtest | ihr beklemmtet | du beklemmtest1 | ihr beklemmtet1 | ||
| er beklemmte | sie beklemmten | er beklemmte1 | sie beklemmten1 | ||
| imperative | beklemm (du) beklemme (du) |
beklemmt (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.