beklemmen
Conjugation of beklemmen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | beklemmen | |||
past singular | beklemde | |||
past participle | beklemd | |||
infinitive | beklemmen | |||
gerund | beklemmen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beklem | beklemde | ||
2nd person sing. (jij) | beklemt, beklem2 | beklemde | ||
2nd person sing. (u) | beklemt | beklemde | ||
2nd person sing. (gij) | beklemt | beklemde | ||
3rd person singular | beklemt | beklemde | ||
plural | beklemmen | beklemden | ||
subjunctive sing.1 | beklemme | beklemde | ||
subjunctive plur.1 | beklemmen | beklemden | ||
imperative sing. | beklem | |||
imperative plur.1 | beklemt | |||
participles | beklemmend | beklemd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
From Middle High German beklemmen, from Old High German biklemmen, from Proto-West Germanic *biklammjan, equivalent to be- + klemmen. Cognate with German Low German beklemmen, Dutch beklemmen, West Frisian beklamme, beklamje, English beclam.
beklemmen (weak, third-person singular present beklemmt, past tense beklemmte, past participle beklemmt, auxiliary haben)
Chiefly used adjectival in the present participle beklemmend.
infinitive | beklemmen | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | beklemmend | ||||
past participle | beklemmt | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich beklemme | wir beklemmen | i | ich beklemme | wir beklemmen |
du beklemmst | ihr beklemmt | du beklemmest | ihr beklemmet | ||
er beklemmt | sie beklemmen | er beklemme | sie beklemmen | ||
preterite | ich beklemmte | wir beklemmten | ii | ich beklemmte1 | wir beklemmten1 |
du beklemmtest | ihr beklemmtet | du beklemmtest1 | ihr beklemmtet1 | ||
er beklemmte | sie beklemmten | er beklemmte1 | sie beklemmten1 | ||
imperative | beklemm (du) beklemme (du) |
beklemmt (ihr) |
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.