From belirtme ("indicating, specificating") + durum ("case").
belirtme durumu (definite accusative belirtme durumunu, plural )
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | belirtme durumu | |
Definite accusative | belirtme durumunu | |
Singular | Plural | |
Nominative | belirtme durumu | belirtme durumları |
Definite accusative | belirtme durumunu | belirtme durumlarını |
Dative | belirtme durumuna | belirtme durumlarına |
Locative | belirtme durumunda | belirtme durumlarında |
Ablative | belirtme durumundan | belirtme durumlarından |
Genitive | belirtme durumunun | belirtme durumlarının |