bemänteln (weak, third-person singular present bemäntelt, past tense bemäntelte, past participle bemäntelt, auxiliary haben)
| infinitive | bemänteln | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | bemäntelnd | ||||
| past participle | bemäntelt | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich bemäntle ich bemäntele ich bemäntel |
wir bemänteln | i | ich bemäntele ich bemäntle |
wir bemänteln |
| du bemäntelst | ihr bemäntelt | du bemäntelest du bemäntlest |
ihr bemäntelet ihr bemäntlet | ||
| er bemäntelt | sie bemänteln | er bemäntele er bemäntle |
sie bemänteln | ||
| preterite | ich bemäntelte | wir bemäntelten | ii | ich bemäntelte1 | wir bemäntelten1 |
| du bemänteltest | ihr bemänteltet | du bemänteltest1 | ihr bemänteltet1 | ||
| er bemäntelte | sie bemäntelten | er bemäntelte1 | sie bemäntelten1 | ||
| imperative | bemäntle (du) bemäntel (du) bemäntele (du) |
bemäntelt (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.