From Malay bengal, from Old Javanese waṅal (“obstinate, daring”).
bêngal
bengal m or n (feminine singular bengală, masculine plural bengali, feminine and neuter plural bengale)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | bengal | bengală | bengali | bengale | ||
definite | bengalul | bengala | bengalii | bengalele | |||
genitive/ dative |
indefinite | bengal | bengale | bengali | bengale | ||
definite | bengalului | bengalei | bengalilor | bengalelor |
bengal c
Declension of bengal | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | bengal | bengalen | bengaler | bengalerna |
Genitive | bengals | bengalens | bengalers | bengalernas |