From Middle Dutch beschaemt. Past participle of beschamen.
beschaamd (comparative beschaamder, superlative beschaamdst)
Declension of beschaamd | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | beschaamd | |||
inflected | beschaamde | |||
comparative | beschaamder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | beschaamd | beschaamder | het beschaamdst het beschaamdste | |
indefinite | m./f. sing. | beschaamde | beschaamdere | beschaamdste |
n. sing. | beschaamd | beschaamder | beschaamdste | |
plural | beschaamde | beschaamdere | beschaamdste | |
definite | beschaamde | beschaamdere | beschaamdste | |
partitive | beschaamds | beschaamders | — |