From bewonen (“to inhabit”) + -baar.
bewoonbaar (comparative bewoonbaarder, superlative bewoonbaarst)
Declension of bewoonbaar | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bewoonbaar | |||
inflected | bewoonbare | |||
comparative | bewoonbaarder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | bewoonbaar | bewoonbaarder | het bewoonbaarst het bewoonbaarste | |
indefinite | m./f. sing. | bewoonbare | bewoonbaardere | bewoonbaarste |
n. sing. | bewoonbaar | bewoonbaarder | bewoonbaarste | |
plural | bewoonbare | bewoonbaardere | bewoonbaarste | |
definite | bewoonbare | bewoonbaardere | bewoonbaarste | |
partitive | bewoonbaars | bewoonbaarders | — |