From Middle Dutch beseten. Part participle of bezitten (“to possess”).
bezeten (comparative bezetener, superlative bezetenst)
Declension of bezeten | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bezeten | |||
inflected | bezeten | |||
comparative | bezetener | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | bezeten | bezetener | het bezetenst het bezetenste | |
indefinite | m./f. sing. | bezeten | bezetener | bezetenste |
n. sing. | bezeten | bezetener | bezetenste | |
plural | bezeten | bezetener | bezetenste | |
definite | bezeten | bezetener | bezetenste | |
partitive | bezetens | bezeteners | — |
bezeten
Declension of bezeten | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bezeten | |||
inflected | bezeten | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | bezeten | |||
indefinite | m./f. sing. | bezeten | ||
n. sing. | bezeten | |||
plural | bezeten | |||
definite | bezeten | |||
partitive | bezetens |