From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Icelandic biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bede, bead.
biðja (third person singular past indicative bað, third person plural past indicative bóðu, supine biðið)
Conjugation of biðja (group v-66) | ||
---|---|---|
infinitive | biðja | |
supine | biðið | |
participle (a27)1 | biðjandi | biðin |
present | past | |
first singular | biðji | bað |
second singular | biður | baðst |
third singular | biður | bað |
plural | biðja | bóðu |
imperative | ||
singular | bið! | |
plural | biðjið! | |
1Only the past participle being declined. |
From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Faroese biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bid.
biðja (strong verb, third-person singular past indicative bað, third-person plural past indicative báðu, supine beðið)
infinitive (nafnháttur) |
að biðja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
beðið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
biðjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég bið | við biðjum | present (nútíð) |
ég biðji | við biðjum |
þú biður | þið biðjið | þú biðjir | þið biðjið | ||
hann, hún, það biður | þeir, þær, þau biðja | hann, hún, það biðji | þeir, þær, þau biðji | ||
past (þátíð) |
ég bað | við báðum | past (þátíð) |
ég bæði | við bæðum |
þú baðst | þið báðuð | þú bæðir | þið bæðuð | ||
hann, hún, það bað | þeir, þær, þau báðu | hann, hún, það bæði | þeir, þær, þau bæðu | ||
imperative (boðháttur) |
bið (þú) | biðjið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
biddu | biðjiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að biðjast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
beðist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
biðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég biðst | við biðjumst | present (nútíð) |
ég biðjist | við biðjumst |
þú biðst | þið biðjist | þú biðjist | þið biðjist | ||
hann, hún, það biðst | þeir, þær, þau biðjast | hann, hún, það biðjist | þeir, þær, þau biðjist | ||
past (þátíð) |
ég baðst | við báðumst | past (þátíð) |
ég bæðist | við bæðumst |
þú baðst | þið báðust | þú bæðist | þið bæðust | ||
hann, hún, það baðst | þeir, þær, þau báðust | hann, hún, það bæðist | þeir, þær, þau bæðust | ||
imperative (boðháttur) |
biðst (þú) | biðjist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
biðstu | biðjisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
beðinn | beðin | beðið | beðnir | beðnar | beðin | |
accusative (þolfall) |
beðinn | beðna | beðið | beðna | beðnar | beðin | |
dative (þágufall) |
beðnum | beðinni | beðnu | beðnum | beðnum | beðnum | |
genitive (eignarfall) |
beðins | beðinnar | beðins | beðinna | beðinna | beðinna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
beðni | beðna | beðna | beðnu | beðnu | beðnu | |
accusative (þolfall) |
beðna | beðnu | beðna | beðnu | beðnu | beðnu | |
dative (þágufall) |
beðna | beðnu | beðna | beðnu | beðnu | beðnu | |
genitive (eignarfall) |
beðna | beðnu | beðna | beðnu | beðnu | beðnu |
From Proto-Germanic *bidjaną (“to ask for, request”). Cognate with Old English biddan, Old Frisian bidda, Old Saxon biddian, Old High German bitten, Gothic 𐌱𐌹𐌳𐌾𐌰𐌽 (bidjan). Ultimately from Proto-Indo-European *gʷʰedʰ- (“to request, pray, ask for”).
biðja (singular past indicative bað, plural past indicative báðu, past participle beðinn)
infinitive | biðja | |
---|---|---|
present participle | biðjandi | |
past participle | beðinn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | bið | bað |
2nd-person singular | biðr | bazt |
3rd-person singular | biðr | bað |
1st-person plural | biðjum | báðum |
2nd-person plural | biðið | báðuð |
3rd-person plural | biðja | báðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | biðja | bæða |
2nd-person singular | biðir | bæðir |
3rd-person singular | biði | bæði |
1st-person plural | biðim | bæðim |
2nd-person plural | biðið | bæðið |
3rd-person plural | biði | bæði |
imperative | present | |
2nd-person singular | bið | |
1st-person plural | biðjum | |
2nd-person plural | biðið |
infinitive | biðjask | |
---|---|---|
present participle | biðjandisk | |
past participle | beðizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | biðjumk | báðumk |
2nd-person singular | bizk | bazk |
3rd-person singular | bizk | bazk |
1st-person plural | biðjumsk | báðumsk |
2nd-person plural | biðizk | báðuzk |
3rd-person plural | biðjask | báðusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | biðjumk | bæðumk |
2nd-person singular | biðisk | bæðisk |
3rd-person singular | biðisk | bæðisk |
1st-person plural | biðimsk | bæðimsk |
2nd-person plural | biðizk | bæðizk |
3rd-person plural | biðisk | bæðisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | bizk | |
1st-person plural | biðjumsk | |
2nd-person plural | biðizk |