From bij (indicates repetition of an action) + knippen (“to cut”).
bijknippen
Conjugation of bijknippen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bijknippen | |||
past singular | knipte bij | |||
past participle | bijgeknipt | |||
infinitive | bijknippen | |||
gerund | bijknippen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | knip bij | knipte bij | bijknip | bijknipte |
2nd person sing. (jij) | knipt bij, knip bij2 | knipte bij | bijknipt | bijknipte |
2nd person sing. (u) | knipt bij | knipte bij | bijknipt | bijknipte |
2nd person sing. (gij) | knipt bij | knipte bij | bijknipt | bijknipte |
3rd person singular | knipt bij | knipte bij | bijknipt | bijknipte |
plural | knippen bij | knipten bij | bijknippen | bijknipten |
subjunctive sing.1 | knippe bij | knipte bij | bijknippe | bijknipte |
subjunctive plur.1 | knippen bij | knipten bij | bijknippen | bijknipten |
imperative sing. | knip bij | |||
imperative plur.1 | knipt bij | |||
participles | bijknippend | bijgeknipt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |