From bi- + labialny. First attested in 1903.[1][2]
bilabialny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | bilabialny | bilabialna | bilabialne | bilabialni | bilabialne | |
genitive | bilabialnego | bilabialnej | bilabialnego | bilabialnych | ||
dative | bilabialnemu | bilabialnej | bilabialnemu | bilabialnym | ||
accusative | bilabialnego | bilabialny | bilabialną | bilabialne | bilabialnych | bilabialne |
instrumental | bilabialnym | bilabialną | bilabialnym | bilabialnymi | ||
locative | bilabialnym | bilabialnej | bilabialnym | bilabialnych |