From Middle Dutch billijc, from Old Dutch *billīc, from Proto-West Germanic *billīk, with suffix from Proto-Germanic *biliz (“fair”). Compare German billig, Old English bile-.
billijk (comparative billijker, superlative billijkst)
Declension of billijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | billijk | |||
inflected | billijke | |||
comparative | billijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | billijk | billijker | het billijkst het billijkste | |
indefinite | m./f. sing. | billijke | billijkere | billijkste |
n. sing. | billijk | billijker | billijkste | |
plural | billijke | billijkere | billijkste | |
definite | billijke | billijkere | billijkste | |
partitive | billijks | billijkers | — |
See the etymology of the corresponding lemma form.
billijk