From biogen + -iczny. First attested in 1857, but in common usage only as of 1952.[1][2]
biogeniczny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | biogeniczny | biogeniczna | biogeniczne | biogeniczni | biogeniczne | |
genitive | biogenicznego | biogenicznej | biogenicznego | biogenicznych | ||
dative | biogenicznemu | biogenicznej | biogenicznemu | biogenicznym | ||
accusative | biogenicznego | biogeniczny | biogeniczną | biogeniczne | biogenicznych | biogeniczne |
instrumental | biogenicznym | biogeniczną | biogenicznym | biogenicznymi | ||
locative | biogenicznym | biogenicznej | biogenicznym | biogenicznych |