bjarga

Hello, you have come here looking for the meaning of the word bjarga. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word bjarga, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say bjarga in singular and plural. Everything you need to know about the word bjarga you have here. The definition of the word bjarga will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofbjarga, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Faroese

Etymology

From Old Norse bjarga, from Proto-Germanic *berganą, from Proto-Indo-European *bʰergʰ-.

Verb

bjarga (third person singular past indicative bjargaði, third person plural past indicative bjargaðu, supine bjargað)

  1. to save, to rescue
    at bjarga heimin
    to save the world

Conjugation

Conjugation of bjarga (group v-30)
infinitive bjarga
supine bjargað
participle (a6)1 bjargandi bjargaður
present past
first singular bjargi bjargaði
second singular bjargar bjargaði
third singular bjargar bjargaði
plural bjarga bjargaðu
imperative
singular bjarga!
plural bjargið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse bjarga, from Proto-Germanic *berganą, from Proto-Indo-European *bʰergʰ-.

Verb

bjarga (weak verb, third-person singular past indicative bjargaði, supine bjargað) or
(archaic) bjarga (strong verb, third-person singular past indicative barg, third-person plural past indicative burgu, supine borgið)

  1. to save, rescue
  2. to take care of, handle (something that came up or something that needs to be done)
  3. (reflexive) to sustain oneself, make a living
  4. (reflexive) to manage, get along
  5. (mediopassive) to sustain oneself, make a living
  6. (mediopassive) to survive, be saved, escape death or calamity
  7. (mediopassive, describing a situation) to turn out all right, to get resolved
Conjugation
bjarga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að bjarga
supine
(sagnbót) 		bjargað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		bjargandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég bjarga við björgum present
(nútíð) 		ég bjargi við björgum
þú bjargar þið bjargið þú bjargir þið bjargið
hann, hún, það bjargar þeir, þær, þau bjarga hann, hún, það bjargi þeir, þær, þau bjargi
past
(þátíð) 		ég bjargaði við björguðum past
(þátíð) 		ég bjargaði við björguðum
þú bjargaðir þið björguðuð þú bjargaðir þið björguðuð
hann, hún, það bjargaði þeir, þær, þau björguðu hann, hún, það bjargaði þeir, þær, þau björguðu
imperative
(boðháttur) 		bjarga (þú) bjargið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bjargaðu bjargiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bjargast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að bjargast
supine
(sagnbót) 		bjargast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		bjargandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég bjargast við björgumst present
(nútíð) 		ég bjargist við björgumst
þú bjargast þið bjargist þú bjargist þið bjargist
hann, hún, það bjargast þeir, þær, þau bjargast hann, hún, það bjargist þeir, þær, þau bjargist
past
(þátíð) 		ég bjargaðist við björguðumst past
(þátíð) 		ég bjargaðist við björguðumst
þú bjargaðist þið björguðust þú bjargaðist þið björguðust
hann, hún, það bjargaðist þeir, þær, þau björguðust hann, hún, það bjargaðist þeir, þær, þau björguðust
imperative
(boðháttur) 		bjargast (þú) bjargist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bjargastu bjargisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bjargaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		bjargaður björguð bjargað bjargaðir bjargaðar björguð
accusative
(þolfall) 		bjargaðan bjargaða bjargað bjargaða bjargaðar björguð
dative
(þágufall) 		björguðum bjargaðri björguðu björguðum björguðum björguðum
genitive
(eignarfall) 		bjargaðs bjargaðrar bjargaðs bjargaðra bjargaðra bjargaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		bjargaði bjargaða bjargaða björguðu björguðu björguðu
accusative
(þolfall) 		bjargaða björguðu bjargaða björguðu björguðu björguðu
dative
(þágufall) 		bjargaða björguðu bjargaða björguðu björguðu björguðu
genitive
(eignarfall) 		bjargaða björguðu bjargaða björguðu björguðu björguðu

or

bjarga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að bjarga
supine
(sagnbót) 		borgið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		bjargandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég berg við björgum present
(nútíð) 		ég bjargi við björgum
þú bergur þið bjargið þú bjargir þið bjargið
hann, hún, það bergur þeir, þær, þau bjarga hann, hún, það bjargi þeir, þær, þau bjargi
past
(þátíð) 		ég barg við burgum past
(þátíð) 		ég byrgi við byrgjum
þú bargst þið burguð þú byrgir þið byrgjuð
hann, hún, það barg þeir, þær, þau burgu hann, hún, það byrgi þeir, þær, þau byrgju
imperative
(boðháttur) 		bjarg (þú) bjargið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bjargðu bjargiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bjargast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að bjargast
supine
(sagnbót) 		borgist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		bjargandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég bergst við björgumst present
(nútíð) 		ég bjargist við björgumst
þú bergst þið bjargist þú bjargist þið bjargist
hann, hún, það bergst þeir, þær, þau bjargast hann, hún, það bjargist þeir, þær, þau bjargist
past
(þátíð) 		ég bargst við burgumst past
(þátíð) 		ég byrgist við byrgjumst
þú bargst þið burgust þú byrgist þið byrgjust
hann, hún, það bargst þeir, þær, þau burgust hann, hún, það byrgist þeir, þær, þau byrgjust
imperative
(boðháttur) 		bjargst (þú) bjargist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bjargstu bjargisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
borginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		borginn borgin borgið borgnir borgnar borgin
accusative
(þolfall) 		borginn borgna borgið borgna borgnar borgin
dative
(þágufall) 		borgnum borginni borgnu borgnum borgnum borgnum
genitive
(eignarfall) 		borgins borginnar borgins borginna borginna borginna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		borgni borgna borgna borgnu borgnu borgnu
accusative
(þolfall) 		borgna borgnu borgna borgnu borgnu borgnu
dative
(þágufall) 		borgna borgnu borgna borgnu borgnu borgnu
genitive
(eignarfall) 		borgna borgnu borgna borgnu borgnu borgnu

Etymology 2

Noun

bjarga

  1. indefinite genitive plural of björg

Etymology 3

Noun

bjarga

  1. indefinite genitive plural of bjarg

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *berganą, from Proto-Indo-European *bʰergʰ-.

Verb

bjarga (singular past indicative barg, plural past indicative burgu, past participle borginn)

  1. to save, rescue

Conjugation

Conjugation of bjarga — active (strong class 3)
infinitive berga
present participle bergandi
past participle borginn
indicative present past
1st-person singular berg barg
2nd-person singular bergr bart
3rd-person singular bergr barg
1st-person plural bergum burgum
2nd-person plural bergið burguð
3rd-person plural berga burgu
subjunctive present past
1st-person singular berga byrga
2nd-person singular bergir byrgir
3rd-person singular bergi byrgi
1st-person plural bergim byrgim
2nd-person plural bergið byrgið
3rd-person plural bergi byrgi
imperative present
2nd-person singular berg
1st-person plural bergum
2nd-person plural bergið
Conjugation of bjarga — mediopassive (strong class 3)
infinitive bergask
present participle bergandisk
past participle borgizk
indicative present past
1st-person singular bergumk burgumk
2nd-person singular bersk barsk
3rd-person singular bersk barsk
1st-person plural bergumsk burgumsk
2nd-person plural bergizk burguzk
3rd-person plural bergask burgusk
subjunctive present past
1st-person singular bergumk byrgumk
2nd-person singular bergisk byrgisk
3rd-person singular bergisk byrgisk
1st-person plural bergimsk byrgimsk
2nd-person plural bergizk byrgizk
3rd-person plural bergisk byrgisk
imperative present
2nd-person singular bersk
1st-person plural bergumsk
2nd-person plural bergizk

Descendants

  • Icelandic: bjarga
  • Faroese: bjarga
  • Norwegian: berge
  • Old Swedish: biærgha
  • Old Danish: biærghæ

References

  • “bjarga”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia