bleikja

Hello, you have come here looking for the meaning of the word bleikja. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word bleikja, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say bleikja in singular and plural. Everything you need to know about the word bleikja you have here. The definition of the word bleikja will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofbleikja, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijǭ.

Noun

bleikja f (genitive singular bleikju, nominative plural bleikjur)

  1. a pale colour
  2. light clay
  3. char (Salvelinus), especially Arctic char (Salvelinus alpinus)
  4. Lyngbye's sedge (Carex lyngbyei) (in Carex subg. Carex)
Declension
    Declension of bleikja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bleikja bleikjan bleikjur bleikjurnar
accusative bleikju bleikjuna bleikjur bleikjurnar
dative bleikju bleikjunni bleikjum bleikjunum
genitive bleikju bleikjunnar bleikja bleikjanna

Etymology 2

From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijaną, from *blaikaz, whence bleikur.

Verb

bleikja (weak verb, third-person singular past indicative bleikti, supine bleikt)

  1. to bleach
Conjugation
bleikja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að bleikja
supine
(sagnbót) 		bleikt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		bleikjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég bleiki við bleikjum present
(nútíð) 		ég bleiki við bleikjum
þú bleikir þið bleikið þú bleikir þið bleikið
hann, hún, það bleikir þeir, þær, þau bleikja hann, hún, það bleiki þeir, þær, þau bleiki
past
(þátíð) 		ég bleikti við bleiktum past
(þátíð) 		ég bleikti við bleiktum
þú bleiktir þið bleiktuð þú bleiktir þið bleiktuð
hann, hún, það bleikti þeir, þær, þau bleiktu hann, hún, það bleikti þeir, þær, þau bleiktu
imperative
(boðháttur) 		bleik (þú) bleikið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bleiktu bleikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bleikjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að bleikjast
supine
(sagnbót) 		bleikst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		bleikjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég bleikist við bleikjumst present
(nútíð) 		ég bleikist við bleikjumst
þú bleikist þið bleikist þú bleikist þið bleikist
hann, hún, það bleikist þeir, þær, þau bleikjast hann, hún, það bleikist þeir, þær, þau bleikist
past
(þátíð) 		ég bleiktist við bleiktumst past
(þátíð) 		ég bleiktist við bleiktumst
þú bleiktist þið bleiktust þú bleiktist þið bleiktust
hann, hún, það bleiktist þeir, þær, þau bleiktust hann, hún, það bleiktist þeir, þær, þau bleiktust
imperative
(boðháttur) 		bleikst (þú) bleikist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bleikstu bleikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bleiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		bleiktur bleikt bleikt bleiktir bleiktar bleikt
accusative
(þolfall) 		bleiktan bleikta bleikt bleikta bleiktar bleikt
dative
(þágufall) 		bleiktum bleiktri bleiktu bleiktum bleiktum bleiktum
genitive
(eignarfall) 		bleikts bleiktrar bleikts bleiktra bleiktra bleiktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		bleikti bleikta bleikta bleiktu bleiktu bleiktu
accusative
(þolfall) 		bleikta bleiktu bleikta bleiktu bleiktu bleiktu
dative
(þágufall) 		bleikta bleiktu bleikta bleiktu bleiktu bleiktu
genitive
(eignarfall) 		bleikta bleiktu bleikta bleiktu bleiktu bleiktu

References

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijaną. Akin to English bleach.

Verb

bleikja (present tense bleikjer, past tense bleikte, past participle bleikt, passive infinitive bleikjast, present participle bleikjande, imperative bleik)

  1. (transitive) to bleach, whiten

Noun

bleikja f (definite singular bleikja, indefinite plural bleikjer or bleikjor, definite plural bleikjene or bleikjone)

  1. (pre-2012) alternative form of bleikje
  2. definite singular of bleikje

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *blaikijaną.

Verb

bleikja

  1. to bleach

Conjugation

Conjugation of bleikja — active (weak class 1)
infinitive bleikja
present participle bleikjandi
past participle bleiktr
indicative present past
1st-person singular bleiki bleikta
2nd-person singular bleikir bleiktir
3rd-person singular bleikir bleikti
1st-person plural bleikjum bleiktum
2nd-person plural bleikið bleiktuð
3rd-person plural bleikja bleiktu
subjunctive present past
1st-person singular bleikja bleikta
2nd-person singular bleikir bleiktir
3rd-person singular bleiki bleikti
1st-person plural bleikim bleiktim
2nd-person plural bleikið bleiktið
3rd-person plural bleiki bleikti
imperative present
2nd-person singular bleik, bleiki
1st-person plural bleikjum
2nd-person plural bleikið
Conjugation of bleikja — mediopassive (weak class 1)
infinitive bleikjask
present participle bleikjandisk
past participle bleikzk
indicative present past
1st-person singular bleikjumk bleiktumk
2nd-person singular bleikisk bleiktisk
3rd-person singular bleikisk bleiktisk
1st-person plural bleikjumsk bleiktumsk
2nd-person plural bleikizk bleiktuzk
3rd-person plural bleikjask bleiktusk
subjunctive present past
1st-person singular bleikjumk bleiktumk
2nd-person singular bleikisk bleiktisk
3rd-person singular bleikisk bleiktisk
1st-person plural bleikimsk bleiktimsk
2nd-person plural bleikizk bleiktizk
3rd-person plural bleikisk bleiktisk
imperative present
2nd-person singular bleiksk, bleikisk
1st-person plural bleikjumsk
2nd-person plural bleikizk

Descendants

  • Icelandic: bleikja
  • Faroese: bleikja
  • Norwegian Nynorsk: bleikja
  • Old Swedish: blēkia
  • Danish: blege

References

  • “bleikja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia