From Middle Dutch bliven, from Old Dutch blīvan (“to remain”), from Proto-West Germanic *bilīban, from Proto-Germanic *bilībaną (“to remain”).
blijven
Conjugation of blijven (strong class 1) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | blijven | |||
past singular | bleef | |||
past participle | gebleven | |||
infinitive | blijven | |||
gerund | blijven n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | blijf | bleef | ||
2nd person sing. (jij) | blijft, blijf2 | bleef | ||
2nd person sing. (u) | blijft | bleef | ||
2nd person sing. (gij) | blijft | bleeft | ||
3rd person singular | blijft | bleef | ||
plural | blijven | bleven | ||
subjunctive sing.1 | blijve | bleve | ||
subjunctive plur.1 | blijven | bleven | ||
imperative sing. | blijf | |||
imperative plur.1 | blijft | |||
participles | blijvend | gebleven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |