From Old Norse blíkja, from Proto-Germanic *blīkaną (“to shine, gleam”).
blika f (genitive singular bliku, nominative plural blikur)
| Declension of blika | ||||
|---|---|---|---|---|
| f-w1 | singular | plural | ||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | blika | blikan | blikur | blikurnar |
| accusative | bliku | blikuna | blikur | blikurnar |
| dative | bliku | blikunni | blikum | blikunum |
| genitive | bliku | blikunnar | blika | blikanna |
blika (weak verb, third-person singular past indicative blikaði, supine blikað)
| infinitive (nafnháttur) |
að blika | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
blikað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
blikandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég blika | við blikum | present (nútíð) |
ég bliki | við blikum |
| þú blikar | þið blikið | þú blikir | þið blikið | ||
| hann, hún, það blikar | þeir, þær, þau blika | hann, hún, það bliki | þeir, þær, þau bliki | ||
| past (þátíð) |
ég blikaði | við blikuðum | past (þátíð) |
ég blikaði | við blikuðum |
| þú blikaðir | þið blikuðuð | þú blikaðir | þið blikuðuð | ||
| hann, hún, það blikaði | þeir, þær, þau blikuðu | hann, hún, það blikaði | þeir, þær, þau blikuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
blika (þú) | blikið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| blikaðu | blikiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
blika n
blika m