blunda (weak verb, third-person singular past indicative blundaði, supine blundað)
| infinitive nafnháttur | að blunda | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| supine sagnbót | blundað | |||||
| present participle |
blundandi | |||||
| indicative |
subjunctive | |||||
| present |
past |
present |
past | |||
| singular | ég | blunda | blundaði | blundi | blundaði | |
| þú | blundar | blundaðir | blundir | blundaðir | ||
| hann, hún, það | blundar | blundaði | blundi | blundaði | ||
| plural | við | blundum | blunduðum | blundum | blunduðum | |
| þið | blundið | blunduðuð | blundið | blunduðuð | ||
| þeir, þær, þau | blunda | blunduðu | blundi | blunduðu | ||
| imperative boðháttur | ||||||
| singular | þú | blunda (þú), blundaðu | ||||
| plural | þið | blundið (þið), blundiði1 | ||||
Inflected form of blundur (“nap, snooze”).
blunda
From Old Norse blunda with the same meaning.
blunda (present blundar, preterite blundade, supine blundat, imperative blunda)
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | blunda | — | ||
| supine | blundat | — | ||
| imperative | blunda | — | ||
| imper. plural1 | blunden | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | blundar | blundade | — | — |
| ind. plural1 | blunda | blundade | — | — |
| subjunctive2 | blunde | blundade | — | — |
| present participle | blundande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.