blunda (weak verb, third-person singular past indicative blundaði, supine blundað)
| infinitive (nafnháttur) |
að blunda | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
blundað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
blundandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég blunda | við blundum | present (nútíð) |
ég blundi | við blundum |
| þú blundar | þið blundið | þú blundir | þið blundið | ||
| hann, hún, það blundar | þeir, þær, þau blunda | hann, hún, það blundi | þeir, þær, þau blundi | ||
| past (þátíð) |
ég blundaði | við blunduðum | past (þátíð) |
ég blundaði | við blunduðum |
| þú blundaðir | þið blunduðuð | þú blundaðir | þið blunduðuð | ||
| hann, hún, það blundaði | þeir, þær, þau blunduðu | hann, hún, það blundaði | þeir, þær, þau blunduðu | ||
| imperative (boðháttur) |
blunda (þú) | blundið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| blundaðu | blundiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Inflected form of blundur (“nap, snooze”).
blunda
From Old Norse blunda with the same meaning.
blunda (present blundar, preterite blundade, supine blundat, imperative blunda)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | blunda | — | ||
| Supine | blundat | — | ||
| Imperative | blunda | — | ||
| Imper. plural1 | blunden | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | blundar | blundade | — | — |
| Ind. plural1 | blunda | blundade | — | — |
| Subjunctive2 | blunde | blundade | — | — |
| Participles | ||||
| Present participle | blundande | |||
| Past participle | — | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||