From Bóg + -o- + burzyć + -y. First attested in 1876.[1][2]
bogoburczy (comparative bardziej bogoburczy, superlative najbardziej bogoburczy, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | bogoburczy | bogoburcza | bogoburcze | bogoburczy | bogoburcze | |
genitive | bogoburczego | bogoburczej | bogoburczego | bogoburczych | ||
dative | bogoburczemu | bogoburczej | bogoburczemu | bogoburczym | ||
accusative | bogoburczego | bogoburczy | bogoburczą | bogoburcze | bogoburczych | bogoburcze |
instrumental | bogoburczym | bogoburczą | bogoburczym | bogoburczymi | ||
locative | bogoburczym | bogoburczej | bogoburczym | bogoburczych |