braken
From Middle Dutch braken. Equivalent to braak + -en.
braken
Inflection of braken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | braken | |||
past singular | braakte | |||
past participle | gebraakt | |||
infinitive | braken | |||
gerund | braken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | braak | braakte | ||
2nd person sing. (jij) | braakt | braakte | ||
2nd person sing. (u) | braakt | braakte | ||
2nd person sing. (gij) | braakt | braakte | ||
3rd person singular | braakt | braakte | ||
plural | braken | braakten | ||
subjunctive sing.1 | brake | braakte | ||
subjunctive plur.1 | braken | braakten | ||
imperative sing. | braak | |||
imperative plur.1 | braakt | |||
participles | brakend | gebraakt | ||
1) Archaic. |
See the etymology of the corresponding lemma form.
braken