From bulunma ("presence, being present in somewhere") + hâl ("case").
bulunma hâli (definite accusative bulunma hâlini, plural )
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | bulunma hâli | |
Definite accusative | bulunma hâlini | |
Singular | Plural | |
Nominative | bulunma hâli | bulunma hâlleri |
Definite accusative | bulunma hâlini | bulunma hâllerini |
Dative | bulunma hâline | bulunma hâllerine |
Locative | bulunma hâlinde | bulunma hâllerinde |
Ablative | bulunma hâlinden | bulunma hâllerinden |
Genitive | bulunma hâlinin | bulunma hâllerinin |