Originally the masculine past participle of the verb burt (“to conjure magic”) (q.v.). Just as burt originally meant “to carve (marks, on a tree),” burts was originally “mark(s) carved on a tree.” Cognates include Lithuanian bùrtas (“lot, (pl.) sorcery”).
burts m (1st declension)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | burts | burti |
genitive | burta | burtu |
dative | burtam | burtiem |
accusative | burtu | burtus |
instrumental | burtu | burtiem |
locative | burtā | burtos |
vocative | burt | burti |
masculine (vīriešu dzimte) | feminine (sieviešu dzimte) | ||||
---|---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | ||
nominative | burts | burti | burta | burtas | |
genitive | burta | burtu | burtas | burtu | |
dative | burtam | burtiem | burtai | burtām | |
accusative | burtu | burtus | burtu | burtas | |
instrumental | burtu | burtiem | burtu | burtām | |
locative | burtā | burtos | burtā | burtās | |
vocative | — | — | — | — |