From Latin carricō (“to load, to charge”).
carica f (plural cariche)
See the etymology of the corresponding lemma form.
carica
See the etymology of the corresponding lemma form.
carica
Ellipsis of *Cārica fīcus f (“Carian fig”), from the feminine of the adjective Cāricus (“Carian”), from Cāria + -icus (adjective-forming suffix).
cārica f (genitive cāricae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cārica | cāricae |
Genitive | cāricae | cāricārum |
Dative | cāricae | cāricīs |
Accusative | cāricam | cāricās |
Ablative | cāricā | cāricīs |
Vocative | cārica | cāricae |
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
carica f (plural caricas)
cȁrica f (Cyrillic spelling ца̏рица)
caríca f (male equivalent cār)
Feminine, a-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | caríca | ||
gen. sing. | caríce | ||
singular | dual | plural | |
nominative (imenovȃlnik) |
caríca | caríci | caríce |
genitive (rodȋlnik) |
caríce | caríc | caríc |
dative (dajȃlnik) |
caríci | carícama | carícam |
accusative (tožȋlnik) |
caríco | caríci | caríce |
locative (mẹ̑stnik) |
caríci | carícah | carícah |
instrumental (orọ̑dnik) |
caríco | carícama | carícami |