From cōgitō (“think”) + -bundus.
cōgitābundus (feminine cōgitābunda, neuter cōgitābundum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōgitābundus | cōgitābunda | cōgitābundum | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābunda | |
Genitive | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābundī | cōgitābundōrum | cōgitābundārum | cōgitābundōrum | |
Dative | cōgitābundō | cōgitābundae | cōgitābundō | cōgitābundīs | |||
Accusative | cōgitābundum | cōgitābundam | cōgitābundum | cōgitābundōs | cōgitābundās | cōgitābunda | |
Ablative | cōgitābundō | cōgitābundā | cōgitābundō | cōgitābundīs | |||
Vocative | cōgitābunde | cōgitābunda | cōgitābundum | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābunda |