From cōgitō (“think”) + -bundus.
cōgitābundus (feminine cōgitābunda, neuter cōgitābundum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | cōgitābundus | cōgitābunda | cōgitābundum | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābunda | |
genitive | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābundī | cōgitābundōrum | cōgitābundārum | cōgitābundōrum | |
dative | cōgitābundō | cōgitābundae | cōgitābundō | cōgitābundīs | |||
accusative | cōgitābundum | cōgitābundam | cōgitābundum | cōgitābundōs | cōgitābundās | cōgitābunda | |
ablative | cōgitābundō | cōgitābundā | cōgitābundō | cōgitābundīs | |||
vocative | cōgitābunde | cōgitābunda | cōgitābundum | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābunda |