Present participle of concēlō
concēlāns (genitive concēlantis); third-declension one-termination participle
{{rfdef}}
.Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | concēlāns | concēlantēs | concēlantia | ||
genitive | concēlantis | concēlantium | |||
dative | concēlantī | concēlantibus | |||
accusative | concēlantem | concēlāns | concēlantēs concēlantīs |
concēlantia | |
ablative | concēlante concēlantī1 |
concēlantibus | |||
vocative | concēlāns | concēlantēs | concēlantia |
1When used purely as an adjective.