cōnsistēns + -ia
cōnsistentia f (genitive cōnsistentiae); first declension
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cōnsistentia | cōnsistentiae |
genitive | cōnsistentiae | cōnsistentiārum |
dative | cōnsistentiae | cōnsistentiīs |
accusative | cōnsistentiam | cōnsistentiās |
ablative | cōnsistentiā | cōnsistentiīs |
vocative | cōnsistentia | cōnsistentiae |
cōnsistentia