From Latin cōnsōlātor.
consolator (plural consolators)
cōnsōlātor m (genitive cōnsōlātōris, feminine cōnsōlātrīx); third declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cōnsōlātor | cōnsōlātōrēs |
genitive | cōnsōlātōris | cōnsōlātōrum |
dative | cōnsōlātōrī | cōnsōlātōribus |
accusative | cōnsōlātōrem | cōnsōlātōrēs |
ablative | cōnsōlātōre | cōnsōlātōribus |
vocative | cōnsōlātor | cōnsōlātōrēs |
cōnsōlātor
Borrowed from French consolateur.
consolator m or n (feminine singular consolatoare, masculine plural consolatori, feminine and neuter plural consolatoare)
singular | plural | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
nominative- accusative |
indefinite | consolator | consolatoare | consolatori | consolatoare | |||
definite | consolatorul | consolatoarea | consolatorii | consolatoarele | ||||
genitive- dative |
indefinite | consolator | consolatoare | consolatori | consolatoare | |||
definite | consolatorului | consolatoarei | consolatorilor | consolatoarelor |