Perfect passive participle of cōnspirō.
cōnspīrātus (feminine cōnspīrāta, neuter cōnspīrātum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | cōnspīrātus | cōnspīrāta | cōnspīrātum | cōnspīrātī | cōnspīrātae | cōnspīrāta | |
genitive | cōnspīrātī | cōnspīrātae | cōnspīrātī | cōnspīrātōrum | cōnspīrātārum | cōnspīrātōrum | |
dative | cōnspīrātō | cōnspīrātae | cōnspīrātō | cōnspīrātīs | |||
accusative | cōnspīrātum | cōnspīrātam | cōnspīrātum | cōnspīrātōs | cōnspīrātās | cōnspīrāta | |
ablative | cōnspīrātō | cōnspīrātā | cōnspīrātō | cōnspīrātīs | |||
vocative | cōnspīrāte | cōnspīrāta | cōnspīrātum | cōnspīrātī | cōnspīrātae | cōnspīrāta |