Late Latin; from cōnsulāris (“consular, of a consul”).
cōnsulārius (feminine cōnsulāria, neuter cōnsulārium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnsulārius | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria | |
Genitive | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāriī | cōnsulāriōrum | cōnsulāriārum | cōnsulāriōrum | |
Dative | cōnsulāriō | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | ||||
Accusative | cōnsulārium | cōnsulāriam | cōnsulārium | cōnsulāriōs | cōnsulāriās | cōnsulāria | |
Ablative | cōnsulāriō | cōnsulāriā | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | |||
Vocative | cōnsulārie | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria |