Hello, you have come here looking for the meaning of the word
cornutus. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
cornutus, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
cornutus in singular and plural. Everything you need to know about the word
cornutus you have here. The definition of the word
cornutus will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
cornutus, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Latin
Etymology
From cornū (“horn”) + -tus (adjective-forming suffix). The connexion between "having horns" and "cuckolded" is found across many languages, cf. English horned, German Hörner aufsetzen, Turkish boynuzlamak and in all Romance languages. The origin of this connexion is disputed.
Pronunciation
Adjective
cornūtus (feminine cornūta, neuter cornūtum); first/second-declension adjective
- horned, having horns.
- (Medieval Latin, New Latin) cuckolded
1738, Georg Adam Struve,
Syntagma jurisprudentiae 3.844:
- idem est, sī quis marītum cornūtum dīcat , quoniam per cōnsequentiam saltem tangit injūria marītum, prīncipāliter vērō uxōrem, utpote per quam marītus cornūtus dēmum fit.
1735, Christoph Heinrich Freiesleben,
Compendium juris Schutzio-Lauterbachianum 2.1172:
- ubi cāsus, quō ipsī uxōrī immediātē injūria facta, utrīque tamen conjugī est commūnis: ut, sī marītus cornūtus vel corōnātus adpellētur, quia hoc convīcium necessāriō injūriam uxōris involvit, et huic injūriārum āctiō competit.
1693, Johann Schütze,
Opus homagio-nuptiale 190:
- Drūsius, ei quī uxōrem habet adulteram, affingī solēre duo cornua ex Hebraicīs Apologīs ostendit. vocātur autem vir cornūtus . cornua enim potestātem significant, tālis autem māritus simulācrum potius potestātis est marītālis, quam quod rēvērā potestātem habeat. aliam prōfert Philander von Sittwald in Vīsiōnibus, ideō marītō cornua competere, quia caput est, dum inquit:
Sī quandō sacra jūra torī violāverit uxor,
cūr gerit immeritus cornua vir? caput est.
1668, Agostinho Barbosa,
Repertorium juris civilis et canonici 182:
- et uxor agit contrā illum, quī vocāvit cornūtum marītum suum et injūria īnfertur sī quis dīcat: 'tū es bonus homō', quia intellegitur quod vocat eum cornūtum.
Declension
First/second-declension adjective.
Synonyms
Descendants
References
- “cornutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- servus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cornutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “cornutus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- cornutus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
- “cornutus”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray