Borrowed from Latin cubitus. Doublet of cubit.
cubitus (plural cubiti)
Unadapted borrowing from Latin cubitus. Doublet of coude.
cubitus m (plural cubitus)
Perfect passive participle of cubō (“lie down, recline”).
cubitus (feminine cubita, neuter cubitum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | cubitus | cubita | cubitum | cubitī | cubitae | cubita | |
genitive | cubitī | cubitae | cubitī | cubitōrum | cubitārum | cubitōrum | |
dative | cubitō | cubitae | cubitō | cubitīs | |||
accusative | cubitum | cubitam | cubitum | cubitōs | cubitās | cubita | |
ablative | cubitō | cubitā | cubitō | cubitīs | |||
vocative | cubite | cubita | cubitum | cubitī | cubitae | cubita |
cubitus m (genitive cubitūs); fourth declension
Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cubitus | cubitūs |
genitive | cubitūs | cubituum |
dative | cubituī | cubitibus |
accusative | cubitum | cubitūs |
ablative | cubitū | cubitibus |
vocative | cubitus | cubitūs |
cubitus m (genitive cubitī); second declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cubitus | cubitī |
genitive | cubitī | cubitōrum |
dative | cubitō | cubitīs |
accusative | cubitum | cubitōs |
ablative | cubitō | cubitīs |
vocative | cubite | cubitī |
cubitus n (uncountable)
singular only | indefinite | definite |
---|---|---|
nominative-accusative | cubitus | cubitusul |
genitive-dative | cubitus | cubitusului |
vocative | cubitusule |