From Middle High German decken, from Old High German decchen, from Proto-West Germanic *þakkjan, from Proto-Germanic *þakjaną. Cognate with German decken, English thatch.
dékhan (third-person singular present indicative dékhet, past participle gadékhet, auxiliary haban)
infinitive | dékhan | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | dékhanten | ||||
past participle | gadékhet | ||||
auxiliary | haban | ||||
indicative | subjunctive | ||||
present | ich dékhe | bar dékhan | i | ich dékhe | bar dékhan |
du dékhest | iart dékhet | du dékhest | iart dékhet | ||
ear dékhet | ze dékhent | ear dékhe | ze dékhan | ||
preterite (composed) |
ich han gadékhet | bar haban gadékhet | ii | ich dékhate | bar dékhatan |
du hast gadékhet | iart habet gadékhet | du dékhatest | iart dékhatet | ||
ear hat gadékhet | ze habent gadékhet | ear dékhate | ze dékhatan | ||
imperative | — | dékhabar | |||
dékh (du) | dékhet (iart) | ||||
dékhe (ear) | dékhan (ze) |