From damnātiō (“condemnation”).
damnātōrius (feminine damnātōria, neuter damnātōrium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | damnātōrius | damnātōria | damnātōrium | damnātōriī | damnātōriae | damnātōria | |
genitive | damnātōriī | damnātōriae | damnātōriī | damnātōriōrum | damnātōriārum | damnātōriōrum | |
dative | damnātōriō | damnātōriae | damnātōriō | damnātōriīs | |||
accusative | damnātōrium | damnātōriam | damnātōrium | damnātōriōs | damnātōriās | damnātōria | |
ablative | damnātōriō | damnātōriā | damnātōriō | damnātōriīs | |||
vocative | damnātōrie | damnātōria | damnātōrium | damnātōriī | damnātōriae | damnātōria |