dēcidō (“to fall down or off”) + -uus
dēciduus (feminine dēcidua, neuter dēciduum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | dēciduus | dēcidua | dēciduum | dēciduī | dēciduae | dēcidua | |
genitive | dēciduī | dēciduae | dēciduī | dēciduōrum | dēciduārum | dēciduōrum | |
dative | dēciduō | dēciduae | dēciduō | dēciduīs | |||
accusative | dēciduum | dēciduam | dēciduum | dēciduōs | dēciduās | dēcidua | |
ablative | dēciduō | dēciduā | dēciduō | dēciduīs | |||
vocative | dēcidue | dēcidua | dēciduum | dēciduī | dēciduae | dēcidua |