Perfect passive participle of dēcollō.
dēcollātus (feminine dēcollāta, neuter dēcollātum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | dēcollātus | dēcollāta | dēcollātum | dēcollātī | dēcollātae | dēcollāta | |
genitive | dēcollātī | dēcollātae | dēcollātī | dēcollātōrum | dēcollātārum | dēcollātōrum | |
dative | dēcollātō | dēcollātae | dēcollātō | dēcollātīs | |||
accusative | dēcollātum | dēcollātam | dēcollātum | dēcollātōs | dēcollātās | dēcollāta | |
ablative | dēcollātō | dēcollātā | dēcollātō | dēcollātīs | |||
vocative | dēcollāte | dēcollāta | dēcollātum | dēcollātī | dēcollātae | dēcollāta |