Present participle of dēfensō.
dēfēnsāns (genitive dēfēnsantis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | dēfēnsāns | dēfēnsantēs | dēfēnsantia | ||
genitive | dēfēnsantis | dēfēnsantium | |||
dative | dēfēnsantī | dēfēnsantibus | |||
accusative | dēfēnsantem | dēfēnsāns | dēfēnsantēs dēfēnsantīs |
dēfēnsantia | |
ablative | dēfēnsante dēfēnsantī1 |
dēfēnsantibus | |||
vocative | dēfēnsāns | dēfēnsantēs | dēfēnsantia |
1When used purely as an adjective.