Present active participle of dēfingō.
dēfingēns (genitive dēfingentis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | dēfingēns | dēfingentēs | dēfingentia | ||
genitive | dēfingentis | dēfingentium | |||
dative | dēfingentī | dēfingentibus | |||
accusative | dēfingentem | dēfingēns | dēfingentēs dēfingentīs |
dēfingentia | |
ablative | dēfingente dēfingentī1 |
dēfingentibus | |||
vocative | dēfingēns | dēfingentēs | dēfingentia |
1When used purely as an adjective.