Present participle of dēfodiō.
dēfodiēns (genitive dēfodientis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | dēfodiēns | dēfodientēs | dēfodientia | ||
genitive | dēfodientis | dēfodientium | |||
dative | dēfodientī | dēfodientibus | |||
accusative | dēfodientem | dēfodiēns | dēfodientēs dēfodientīs |
dēfodientia | |
ablative | dēfodiente dēfodientī1 |
dēfodientibus | |||
vocative | dēfodiēns | dēfodientēs | dēfodientia |
1When used purely as an adjective.