Present participle of dēfringō
dēfringēns (genitive dēfringentis); third-declension one-termination participle
{{rfdef}}
.Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | dēfringēns | dēfringentēs | dēfringentia | ||
genitive | dēfringentis | dēfringentium | |||
dative | dēfringentī | dēfringentibus | |||
accusative | dēfringentem | dēfringēns | dēfringentēs dēfringentīs |
dēfringentia | |
ablative | dēfringente dēfringentī1 |
dēfringentibus | |||
vocative | dēfringēns | dēfringentēs | dēfringentia |
1When used purely as an adjective.