deminutivum n
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | deminutivum | deminutiva |
genitive | deminutiva | deminutiv |
dative | deminutivu | deminutivům |
accusative | deminutivum | deminutiva |
vocative | deminutivum | deminutiva |
locative | deminutivu | deminutivech |
instrumental | deminutivem | deminutivy |
deminutivum n (plural deminutiva)
Ellipsis of nōmen dēminutīvum (“diminutive noun”), or simply substantivized directly from the neuter adjective form dēminutīvum.
dēminutīvum n (genitive dēminutīvī); second declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēminutīvum | dēminutīva |
Genitive | dēminutīvī | dēminutīvōrum |
Dative | dēminutīvō | dēminutīvīs |
Accusative | dēminutīvum | dēminutīva |
Ablative | dēminutīvō | dēminutīvīs |
Vocative | dēminutīvum | dēminutīva |
Adjectival descendants are at dēminutīvus.
Inflected form of dēminutīvus (“additional”).
dēminutīvum