Present participle of dēpraedor.
dēpraedāns (genitive dēpraedantis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | dēpraedāns | dēpraedantēs | dēpraedantia | ||
genitive | dēpraedantis | dēpraedantium | |||
dative | dēpraedantī | dēpraedantibus | |||
accusative | dēpraedantem | dēpraedāns | dēpraedantēs dēpraedantīs |
dēpraedantia | |
ablative | dēpraedante dēpraedantī1 |
dēpraedantibus | |||
vocative | dēpraedāns | dēpraedantēs | dēpraedantia |
1When used purely as an adjective.