Borrowed from Latin dēsōlātus.
desolaat (comparative desolater, superlative desolaatst)
Declension of desolaat | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | desolaat | |||
inflected | desolate | |||
comparative | desolater | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | desolaat | desolater | het desolaatst het desolaatste | |
indefinite | m./f. sing. | desolate | desolatere | desolaatste |
n. sing. | desolaat | desolater | desolaatste | |
plural | desolate | desolatere | desolaatste | |
definite | desolate | desolatere | desolaatste | |
partitive | desolaats | desolaters | — |